آیا هرگز برای شما سوال شده است که چرا گوگل، یاهو و... خدمات خود شامل جستجو، رایانامه، فیلم و تصویر را رایگان در اختیار شما می‌گذارد؟ اگر تصور کنید گوگل، جیمیل، یاهو، ایمیل، یوتیوب و فیس بوک که به شما خدمات مجانی می‌دهند، عاشق چشم و ابروی شما و خادم بشریت هستند، دچار یکی از بزرگترین اشتباهات عمر خود شده‌اید. مطمئناً هزینۀ راه اندازی یک سایت مثل یوتیوب یا گوگل، هزینۀ سرسام آوری است و نیاز به زیرساخت­های فراوانی دارد و به نظر می­رسد غیر از سود هنگفتی که غرب از لحاظ اقتصادی از میزبانی ظاهرا رایگان خدمات اینترنتی می‌برد، از مزایائی همچون سیطرۀ امنیتی و اطلاعاتی، همچنین نفوذ سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بهره می‌برد. این قسمت‌ها چندان از نظر پنهان نیست اما به طور خلاصه به شرح آن می‌پردازیم.

تحمیل شرایط سیاسی و فرهنگی، به فضای مجازی
اگر غرب مطمئن باشد که فضای مجازی یک کشور وابسته به اوست، به عنوان قانون‌گذار به راحتی شرایط سیاسی مدّنظر خود را به جامعۀ جهانی تحمیل می‌کند. بی‌تفاوتی نسبت به توهین به پیامبران خدا و مقدسات اقوام و ملتها از یک سو و برخورد با صفحات PRESS TV و حزب الله لبنان از سوی دیگر، این بهره‌وری به نفع امیال آمریکا و غرب را به خوبی نشان می‌دهد.

سیطرۀ امنیتی و اطلاعاتی + اقتصادی
شاید احوال روزمرۀ شما، خوشحالی و عصبانیتتان، علایق و دغدغه‌هایتان از نگاه امنیتی و اطلاعاتی در سطح کشور امری پیش پا افتاده به نظر بیاید، اما وقتی این اطلاعات در سطح ده‌ها میلیون نفر در یک کشور و در تمام کشورهای جهان جمع شود، بسیار گرانقیمت و قابل فروش است؛ اینکه یک ملت چه ذائقه‌ای درخصوص اقتصاد، فرهنگ و سیاست دارد، اطلاعات ذی قیمتی محسوب می­ شود که در هر لحظه می‌تواند علیه ملت و کشور شما به کار گیرد.
مطالعات و تحقیقات گسترده‌ای برای تحلیل علایق مردم در تمامی جهات در دانشگاه‌ها در جریان است و به نتایج و عواید بسیاری هم‌ دست یافته است. در حالی که شما هر صبح و ظهر و عصر و شب، خرم و خوشحال به صفحۀ زیبای خود در فیس بوک یا تویتر سرک می‌کشید، مشغول اعطا و تقدیم ذی‌قیمت‌ترین اطلاعات به صاحبان این شبکه‌ها هستید و ای کاش صاحبان این شبکه‌ها و افراد مسلط بر این شبکه‌ها انسانیت را خوب مشق می‌کردند.
قبل از ورود اینترنت، ایالات متحده سازمان‌های مختلفی برای نظرسنجی و دریافت ذائقۀ ملتها در اختیار داشت تا راههای نفوذ اقتصادی، سیاسی، امنیتی و غیره را در میان آن ملتها بیابد، موسساتی مثل موسسۀ گالوپ که با استخدام صدها تن و پذیرش مخاطرات مختلف امنیتی، ذائقه و جهت مردم یک کشور را برای یک بار برمی‌گرفتند و به کشورشان برمی‌گشتند درحالی که امروز شبکه‌های اجتماعی برروی اینترنت، معدن مجانی چنین اطلاعاتی برای آنان است.
از همۀ این‌ها که بگذریم، فرض کنید فردی از نوجوانی عضو یکی از این شبکه‌های اجتماعی بوده‌ و هر روز در این شبکه حضور فعال داشته است و دست بر قضا، ده بیست سال بعد رئیس جمهور، وزیر یا شخصی مؤثر در تصمیم‌گیری‌های کشور خود می‌شود. مجموعۀ علایق، نوشته‌ها و...  این فرد، یک مجموعۀ کامل از روانشناسی رفتاری این شخصی در اختیار صاحبان آن شبکه برای تحلیل رفتار وی قرار می دهد!
شبکه­ هایی همچون گوگل معمولا برای ثبت نام، مکررا از شما شمارۀ تلفن شخصی خود را به بهانه های مختلف درخواست می­نمایند در حالی که این روند هیچ ضرورتی ندارد. شمارۀ تلفنی که در مراکز جاسوسی گسترده‌ای که آمریکا در زمین و هوا در اختیار دارد براحتی قابل رهگیری است، حتی اگر شما یک ایرانی ساکن ایران باشید! گویا همه چیز تنظیم شده است تا این سیطرۀ امنیتی و اطلاعاتی ایالات متحده بر تک تک مردم دنیا سایه بیافکند.
اصرار شبکه‌های بزرگتر، برای ضعیف نگاه داشتن شبکه‌های پیشرو، بسیار تعجب برانگیزتر است، شبکۀ FriendFeed  در میانۀ راه پیشرفت و توسعۀ پرسرعت خود توسط فیس بوک خریداری شد و سالهاست که علیرغم زمینۀ پیشرفت، هیچ پیشرفتی در خدمات و رسیدگی نداشته است. گویا این خرید صرفا به جهت توقف توسعۀ این شبکه صورت گرفت تا میدان جذب اطلاعات برای فیس بوک باقی بماند. یوتیوب نیز توسط گوگل خریداری شد و تحت اشراف گوگل به کار ادامه داد. این خرید و فروش‌ها در عالم تجارت امری عادی محسوب می­شود و این درحالی است که ما به بهره‌وری ارگان‌های امنیتی و نظامی ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی از این شبکه‌ها آگاهیم.

راه حل ما برای حفظ منافع ملی چیست؟
طبعا ساده ترین راه این است که ما برای خودمان شبکۀ اتصالات داخلی داشته باشیم. همان چیزی که به آن، اینترنت ملی گفته می‌شود. یادآوری این نکته نیز لازم است که اگر بخواهید یک سرویس دهندۀ اینترنتی عادی در ایران بخواهید تا نیاز ارتباطی شما را میزبانی کند، در قبال دریافت مبلغ ۲۰۰ هزار تومان، به شما حدود ۱۰۰ گیگابایت امکان دریافت و ارسال داده روی سرور داخلی می‌دهند در حالی یک سرویس‌دهندۀ خارجی با مشخصات خیلی بهتر از آن، در قبال دریافت همان ۲۰۰ هزار تومان، ۵ تا ۱۰ ترابایت و شاید بیشتر به شما خدمات می‌دهند. علت ارزان بودن خدمات آنها نیز این است که غربیان زودتر جنبیده‌اند و زیرساختهای بسیار قوی برای این کار ساخته اند و خوب وقتی تولید و دارائی آنها وسعت دارد، امکان ارزان کردن خدمات برای آنان بسیار راحت­ تر هست.
از سوی دیگر، سرعت دریافت اطلاعات، به نزدیکی به منبع بستگی دارد و اگر ایران بتواند درخصوص ارتباطات اینترنتی یک هستۀ قابل اعتماد باشد، می‌تواند به صادرات خدمات ارتباط الکترونیکی و دیجیتال بپردازد و براحتی در منطقه، جای غرب را در تصاحب لوله‌های طلای ارتباطات، بگیرد و اگر روزی ترکیه یا هر کشور دیگری در منطقه به چنین جایگاهی برسد، چیزی جز افسوس عاید ما نخواهد شد.
تنها راهی که در کوتاه مدت مفید به نظر می­رسد و می­تواند سوء استفاده­ های امنیتی، اقتصادی، سیاسی و... کشورهای سلطه­ طلب را به حداقل برساند، توزیع مصرف برروی میزبان‌های سراسر جهان، از اروپا گرفته تا روسیه و چین و نیز راه­ اندازی هرچه سریعتر اینترنت ملی است.

(تخلیص و برگرفته از: Gerdab.ir)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: