مفهوم «ایران بزرگ» از جهات گوناگون ریشه در تاریخ چند هزار ساله آن دارد و به دوران نخستین امپراتوری پارس بازمی گردد. در دوران جدید، ایران بسیاری از سرزمین های خود را از دست داد از جمله واگذاری عراق به امپراتوری عثمانی (۱۵۳۳ میلادی)، واگذاری افغانستان به بریتانیا طی قرارداد پاریس در ۱۸۵۷ و ۱۹۰۵ میلادی، واگذاری سرزمینهای قفقاز به روسیه در قرن هجدهم و نوزدهم میلادی؛ عهدنامه ترکمانچای در سال ۱۸۲۸ و پس از نبرد روسیه و ایران، استانهای قفقازی ایران را برای همیشه به روسیه واگذار کرد و مرزهای جدید در طول رودخانه ارس شکل گرفت. بر طبق عهدنامه گلستان در سال ۱۸۱۳، مناطق ارمنستان، جمهوری آذربایجان و شرق گرجستان که پیشتر بخشی از ایران بودند، به روسیه واگذار شدند. در اثر این تجزیه تاریخی، کشورها و ملت‌های جدیدی تحت نفوذ روسیه و انگلستان شکل گرفتند که اگرچه از طریق زبان یا فرهنگ با ایران پیوستگی داشتند اما جوامع خاص خود را شکل دادند. در سال ۱۹۳۵ میلادی و در زمان سلطنت رضاشاه، نام ایران رسماً در مجامع بین‌المللی به عنوان نام بخش بجا مانده از سرزمین ایران بکار رفت.

حکومت مادها (حدود 600 سال قبل از میلاد)

پایتخت ایران: هگمتانه

حکومت هخامنشیان (330 تا 550 سال قبل از میلاد)

پایتخت های ایران: پاسارگاد، هگمتانه، تخت جمشید، شوش و بابل

حکومت اشکانیان (247 قبل از میلاد تا 224 میلادی)

پایتخت های ایران: ارشاک، صددروازه، تیسفون، هگمتانه، شوش، نسا و آمل

امپراتوری ساسانیان (224 تا 651 میلادی)

پایتخت های ایران: تیسفون، استخر، بیشابور، همدان، شوشتر

امپراتوری صفویان (1501 تا 1722 میلادی)

پایتخت های ایران: تبریز، قزوین و اصفهان

(منبع: wikipedia + Google)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: