یکی از عجیب‌ترین پدیده‌های واگیردار دنیا خمیازه کشیدن است. اگر شما خمیازه کشیدن فرد دیگری را ببینید یا صدای آن را بشنوید، یا حتی راجع به خمیازه کشیدن فکر کنید یا مطلبی راجع به آن بخوانید (مثل همین الان!)، احتمال زیادی وجود دارد که خودتان هم خمیازه بکشید. در واقع احتمال اینکه افراد مستعد خمیازه واگیردار باشند، بین 40 تا 60 درصد است.

وقتی وقتی گاز کربنيک بدن شما زياد می شود، بی اختيار خميازه می کشيد. يعنی دهانتان را باز می کنيد و بعد نفس خود را بيرون می دهيد، در نتيجه مقداری از گاز کربنيک را از بدنتان خارج می کنيد. اين کار بی اختيار انجام می شود زيرا در مغز ما مرکزی است که نفس کشيدنمان را تنظيم می کند. اگر مقدار زيادی گاز کربنيک در بدن ما باشد اين مرکز فعال می شود و ما بی آن که بخواهيم، نفس عميقی کشيده و گاز کربنيک را هم بيرون می دهيم.
شايد ديده باشيد که وقتی کسی خميازه می کشد، ما هم خميازه می کشيم. علت اين خميازه زياد بودن گاز کربنيک نيست، بلکه نگاه کردن و شنيدن صدای خميازه روی مغز ما اثر می گذارد و باعث خميازه می شود.

مطالعات قبلی درباره خمیازه کشیدن نشان داده است خمیازه واگیردار به این بستگی دارد که حس همدلی فرد معمولا تا چه حدی است؛ و ارتباطی میان این پدیده و میزان بهره هوشی فرد، زمان شبانه‌روز و آب و هوا نیز یافت شده بود. اما نتیجه مطالعه جدیدی نشان می‌دهد هیچ کدام از عوامل ذکر شده به اندازه یک چیز در این میان موثر نیستند: اینکه شما چند سال دارید، و اینکه آیا در درجه اول مستعد ابتلا به خمیازه واگیردار هستید یا خیر.
نتیجه این مطالعه نشان می‌دهد تقریبا تمام افرادی که (پس از مشاهده فیلم خمیازه کشیدن دیگران) به صورت واگیردار خمیازه می‌کشند؛ دوباره پس از آنکه در زمانی دیگر یا مکانی متفاوت مورد آزمایش قرار گرفتند، این رفتار را از خود نشان می‌دهند. همچنین هرقدر فرد جوان‌تر باشد، احتمال بیشتری دارد که به خمیازه واگیردار مبتلا شود.
اما چرا سن تا این اندازه مهم است؟ توضیحات مختلفی برای این مساله وجود دارد: کاهش توجه به محرک‌های محیطی با افزایش سن، ایجاد ارتباط ضعیف‌تر افراد مسن‌تر با افراد حاضر در فیلم به دلیل استفاده از فناوری، یا کاهش عمومی استعداد ابتلا به خمیازه واگیردار در انسان با بالا رفتن سن.
محققان 328 شرکت کننده را مورد آزمایش قرار دادند و با انجام امتحانات شناختی و ادراکی، میزان قابلیت همدلی آنها را اندازه‌گیری کردند. سپس از شرکت کنندگان خواستند تا تعداد دفعات خمیازه کشیدن خود را شخصا ثبت کنند. به عقیده محققان نوشتن بهترین ابزار موجود برای شمارش خمیازه کشیدن افراد بود؛ چرا که آگاهی فرد از تحت نظارت قرار داشتن ممکن بود باعث شود شرکت کننده از خمیازه کشیدن خودداری کند.
فقدان وجود ارتباط میان خمیازه واگیردار و میزان همدلی (یا هوش، زمان شبانه‌روز و عوامل مشابه) با نتایج حاصل از تحقیقات پیشین (که با شرکت داوطلبان کمتری انجام شده بود) مغایرت دارد. نویسندگان مقاله عقیده دارند که خمیازه واگیردار یک ویژگی شخصیتی ثابت است که به دلایل ناشناخته‌ای از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ اما می‌تواند ریشه ژنتیکی داشته باشد.

(منابع: vazeh.com/beytoote.com)

نظرات شما عزیزان:

alireza

ساعت0:40---16 اسفند 1393

[وب سایت] - [ایمیل]

اوه چه سخت بود تا اخرش خوندیم اخرش که تموم شد یه خمیازه ای کشیدم خخخ اونم نه یکی بلکه سه بار خخخخ ولی خوب خودمو نگه داشتم مطلبو خوندم بعد خمیازمو کشیدم خخخ
سر بزن به وبلاگم واقعا وبلاگ خوبی داری

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: