هر انسان، نیازمند تهیه توشه برای عالم پس از مرگ است و این توشه سبب آرامش پس از مرگ انسان در قبر است. قرآن کریم به ما دستور داده برای قیامت خود توشه‌ای مهیا کنیم؛ این توشه برای این است که زمانی که ما در قبر قرار گرفتیم، آرامش داشته باشیم.
وقتی انسان از دنیا می‌رود و او را در قبر می‌گذارند، قبر او خطاب به صاحبش پنج جمله دارد:
اول آنکه «من، خانه تنهایی هستم و باید برای خود انیس و همراه بیاورید»؛ پیامبر اکرم(ص)، منظور از انیس و همدم داشتن در قبر را «انس گرفتن با قرآن در دنیا» می‌داند و کتاب خداوند را وسیله‌ای برای آرامش گرفتن در تنهایی قبر می‌داند. امام زین العابدین(ع) فرموده‌اند که اگر در شب اول قبر، قرآن پناهنده من باشد، دیگر هیچ احساس تنهایی و وحشت ندارم، اگر در تمام عالم هیچ کس نباشد من به واسطه داشتن قرآن احساس تنهایی و وحشت نمی‌کنم.
دوم این که «من، خانه ظلمت و تاریکی هستم و برای خود چراغی بیاورید»؛ پیامبر اکرم(ص)، «نماز» را چراغ قبر و معراج انسان معرفی می‌نمایند، نمازی که به انسان نورانیت می‌دهد و ظاهر و باطن را سفید و درخشان می‌کند.
سوم این که «من، خانه مار و عقرب هستم و باید برای خود پادزهر بیاورید»؛ پیامبر اسلام(ص)، پادزهر قبر را «صدقه دادن» می‌داند.
چهارم این که «من، خانه فقرم و باید برای آن گنج داشته باشید»؛ پیامبر(ص)، «جهاد» را گنج قبر می‌داند.
آخرین جمله قبر خطاب به صاحبش این است که «من خانه خاکم و باید برای خود فرش بیاورید»؛ آن فرش هم از نگاه پیامبر اسلام(ص)، «احترام به والدین» عنوان شده است.
با توجه و عمل به این موارد انسان، پس از مرگ و در قبر آرامش می‌یابد و به سعادت ابدی دست پیدا می‌کند.

(منبع: shia-online.ir)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: